Gedachtboek #1: ik ben (nog) niet succesvol

We willen allemaal wel succesvol zijn, toch? En het lijkt soms alsof iedereen al verder is en succesvoller is dan dat jij bent. Tuurlijk, in je achterhoofd weet je dat je ook al ver bent gekomen en dat mensen alleen de goede kant van de medaille laten zien. Maar toch kun je het niet helpen en krijg je telkens weer dat gevoel alsof je nog niet ver genoeg bent. Ik heb dat gevoel soms heel sterk. In dit blog deel ik daarom mijn visie en mijn struggles met je. Want geloof me, die zijn er.

In mijn blogserie ‘Gedachtboek’ deel ik wekelijks wat er door mijn hoofd speelt. Mijn blog gaat voornamelijk over beauty, maar ik wil niet aan mentale schoonheid voorbijgaan. We kunnen allemaal een mooie lippenstift opdoen en ons haar in de krul zetten, maar als je vanbinnen niet lekker in je vel zit, is dat niet genoeg om je goed te voelen.

Waarom ben ik niet zo succesvol als anderen?

“Je moet je niet vergelijken met anderen, je bent al zóver gekomen!”. Ik weet het. En het is ook niet dat ik niet trots ben op wat ik al bereikt heb. Het voelt alleen soms alsof het bij anderen veel sneller gaat. Dat is voornamelijk te wijten aan het feit dat vrijwel iedereen op social media alleen de successen deelt, niet alles wat daaraan vooraf is gegaan. “Vandaag de sleutel van ons nieuwe huisje gekregen!”, of: “Wij zijn in verwachting!”, of: “Kijk onze schattige puppy!”. Maar zelden zie je: “We zijn al een jaar aan het bieden op huizen, maar het wil niet lukken in deze verschrikkelijke markt”, of: “We zijn al een jaar aan het proberen voor een kindje, maar ik heb endometriose dus het gaat minder makkelijk”, of: “We hebben een puppy die alle meubels helemaal kapot gevreten heeft, niet zindelijk is en continu blaft”.

Daardoor kan het soms voelen alsof iedereen om je heen al heel ver is en successen behaalt, terwijl je misschien niets hebt meegekregen van alles wat daaraan vooraf ging of wat er nog meer speelt. Het kan heel goed zijn dat zij zich in het begin net zo voelden als dat jij je voelt. Alsof het lang duurt voordat je je doel bereikt hebt en alsof anderen het veel makkelijker afgaat.

Begrijp me niet verkeerd, ik vind niet dat iedereen realistisch moet zijn op social media en ook de zware dingen “moet” delen. Want uiteindelijk kunnen al die succesverhalen ook juist een drijfveer zijn en is het soms prettiger om positiviteit te zien, dan alle negatieve shit die mensen meemaken. Waar social media aan de ene kant ervoor kan zorgen dat je je rot voelt, kan het ook juist een toevluchtsoord zijn voor positiviteit en inspiratie.

Ik heb weinig volgers

Omdat ik tóch wil laten zien dat het mij in ieder geval niet allemaal komt aanwaaien, deel ik mijn worstelingen (bekt toch minder lekker dan ‘struggles’ hè?)

Zo’n anderhalf jaar geleden besloot ik dit blog te beginnen. Ik wilde als 14-jarig meisje al blogger/YouTuber worden, maar mijn onzekerheid zat mij erg in de weg, dus ik durfde niet. Als je dan na zoveel jaren de knoop hebt doorgehakt, dan voel je je bevrijd. Maar tegelijkertijd was het blog-/YouTube-landschap compleet veranderd. Mensen verdienen er nu bakken met geld mee en je moet eigenlijk wel minimaal iets van 10.000 abonnees hebben. En het liefst ook op Instagram. En TikTok. Oh, en vergeet niet om minimaal drie keer per week op elk platform te posten, want je wilt wel relevant blijven hoor. Zeg maar niet wat je echt denkt, want dan krijg je haat. Wees realistisch, want we zijn toe aan ‘echte’ mensen, maar ik ontvolg je wel als je de hele tijd negatief bent vanwege je depressie – dat zijn geen positive vibes.

Zucht…

Naast mijn fulltime baan doe ik mijn best om goede blogs te schrijven, wekelijks een video op YouTube te gooien en in ieder geval één keer per week op Instagram te posten. En dat lukt heel vaak niet. Dit zeg ik niet omdat ik medelijden of sympathie wil (hoewel ik nu wel een bak Ben & Jerry’s zou kunnen gebruiken). Ik zeg het zodat je weet dat het bij mij ook niet gaat zoals ik zou willen. Tuurlijk, een blog of een social medium laten groeien heeft tijd nodig. Maar als je op Instagram na anderhalf jaar net zoveel (of zelfs minder) volgers hebt als, nou ja, de meeste mensen. En je na veel werk nog geen 60 abonnees op YouTube hebt, dan zakt de moed soms in je schoenen. En dat gras van de buren lijkt ondertussen steeds groener te worden.

Blijf werken, blijf realistisch

Best een negatief verhaal tot nu toe, onnie dan. Maar er is ook iets positiefs dat ik je mee wil geven. Luister naar mensen die wel succes hebben. Je hoort veel van hen zeggen dat ze enorm veel tegenslagen hebben meegemaakt, dat ze een lange weg hebben afgelegd. Oftewel: de aanhouder wint echt. En geniet van de weg naar je succes! Als je eenmaal zover bent, sla je jezelf anders voor je kop dat je niet meer van het proces genoten hebt. Dat je altijd maar bezig was met ‘meer, meer, meer’. Vet zonde van zo’n korte tijd hier op aarde.

Of je nu wilt groeien in je baan, je hobby of iets anders: blijf realistisch. Die andere mensen moe(s)ten er ook hard voor werken. En zij hebben waarschijnlijk ook wel weer iemand waar ze tegenop kijken. Als je streng bent voor jezelf, is het nooit goed genoeg. En ik denk dat ambitieus zijn een goede mindset is om meer te bereiken, maar vergeet niet om de kleine succesjes te vieren. Misschien denk je over een jaar wel: jemig, ik heb gewoon meer bereikt dan ik had verwacht. Of niet. Dan probeer je het gewoon weer.

Tips

Ik heb voor 2021 doelen opgeschreven. Dat heb ik nog nooit eerder gedaan. Het zijn allemaal doelen die realistisch zijn, maar niet makkelijk om te halen. Ik wil mezelf uitdagen, maar niet teleurstellen. Zo ben ik het hele jaar bewust bezig met de groei die ik doormaak en werk ik ergens naartoe.

Daarnaast schrijf ik elke dag in een dagboek wat er leuk was die dag. Dat doe ik ook sinds dit jaar. En het is al leuk om van vorige maand te zien wat ik toen opschreef, laat staan om dit over een jaar terug te lezen. Maar ik schrijf ook de dingen op die ik juist niet leuk vond. Allemaal problemen/moeilijkheden die over een jaar misschien niet meer spelen. Dat zet de boel lekker in perspectief: waarom stressen over iets wat er over een tijdje niet meer toe doet.

Zo, dat was het eerste blog uit de ‘Gedachtboek’-serie. Totaal andere koek dan waar ik normaal gesproken over schrijf. Ik vond het heerlijk om te doen, maar ben ook benieuwd wat jij ervan vindt. Laat het weten, hier of via het contactformulier.